Het leven gaat zo zijn gangetje - Reisverslag uit Lahti, Finland van Annemijn - WaarBenJij.nu Het leven gaat zo zijn gangetje - Reisverslag uit Lahti, Finland van Annemijn - WaarBenJij.nu

Het leven gaat zo zijn gangetje

Blijf op de hoogte en volg Annemijn

11 September 2015 | Finland, Lahti

Een hele goede morgen,

Het leven gaat zo zijn gangetje, dat doet het ook echt. Ik zit hier bijna een maand en het begint al redelijk normaal te voelen. Naar school, boodschappen doen, feestjes, fietstochten, etc. Dinsdag 1 september startte mijn eerste echte lesweek met de vakken die ik voor de komende paar maanden ga volgen. 18 december zal mijn semester hier op school worden afgesloten en hoop ik mijn volledige 30 studiepunten te hebben behaald. Hoogst waarschijnlijk ben ik trouwens niet met Oud en Nieuw terug. Wat het exacte plan is, weet ik nog niet!

Mijn eerste vak was European Union: Markets and Business Operations. Klaslokaal zat redelijk vol met een grote groep studenten waaronder ook Finse studenten. Je hebt hier niet alleen les met de internationale studenten maar ook gewoon met de lokale. De eerste week/lessen bestaan vaak uit introducties over leraren zelf, het vak en de manier waarop er les wordt gegeven. Mijn lerares is een Finse jonge enthousiaste vrouw die met een onwijs prethoofd en glinstering in haar ogen iets kan vertellen. Ze creëert graag discussies tijdens haar lessen en heeft het liefste dat je je eigen mening geeft. Je hoeft het niet ergens mee eens te zijn volgens haar. Tijdens deze eerste les hebben we een documentaire gekeken waar we vervolgens een paper over moesten schrijven. Ook hier kregen we de vrijheid om te schrijven wat we wilde. Zolang het maar gelinkt was aan een van de onderwerpen: markets, banking system, trends, future/financial crisis. De documentaire heet The Four Horsemen en focust zich op Amerika met de volgende vijf thema’s: imperium, banking systems, terrorism, resources en progress. Een interessante documentaire van 1 uur en 38 minuten.

Woensdag 2 september begon het vak International Marketing wat valt onder de grote minor International Business Operations. Een hele aardige, grappige en motiverende Amerikaan, genaamd Brett Fifield, geeft deze les. Geeft op een leuke manier les met grappige voorbeelden om de stof beter te begrijpen. Het is hier helemaal niet raar om met je studenten te overleggen op welke manier ze uiteindelijk hun studiepunten willen behalen. We hadden de keuze uit een test of uit een groot project waarbij je een land, sector en bedrijf moet analyseren aan de hand van een soort DESTEP (Demografisch, Economisch, Sociaal-Cultureel, Technologisch, Ecologisch en Politiek), SWOT en het vijfkrachtenmodel van Porter. Toch handig en fijn dat ik precies zo’n zelfde verslag vorig jaar heb moeten maken. Maar aangezien dit een groepsproject is en je hoogst waarschijnlijk een ander bedrijf zal kiezen wordt het toch weer anders. Het is een mooie afsluiting van de eerste les als je eerder mag gaan en je opstaat om weg te gaan en je leraar zegt: ‘’Yeah, freedom!’’, met een leuk dansje erbij.

Donderdag 15:00 zat ik in de schoolbanken voor het vak World Cultures. Toch fijn dat je pas om 15:00 begint op donderdag aangezien woensdagavond de studentenavond hier is. Wederom gegeven door een Amerikaan die ook hilarisch is. In de wandelgangen hoorde studenten al dat dit het moeilijkste vak was. Aan het eind bleek waarom. We moeten van 75 culturen tijdens het tentamen iets kunnen vertellen. Beetje de basis over taal, manier van leven, waar het land ligt, etc. Best wel wat maar ik heb zojuist geconcludeerd dat ik denk dat dit een van mijn favoriete vakken hier is. Ik had namelijk vandaag mijn tweede les en het is enorm interessant en ik denk dat ik hier enorm veel aan ga hebben. De manier waarop deze leraar de stof behandeld is top. Hij maakt er meer een verhaal van en heeft de meest goede en grappige voorbeelden!

Vrijdag 07:20 namen we met een groepje studenten braaf de bus vanaf ons appartementencomplex voor het vak Basics of Internationalisation. Ik had nog geen fiets en hadden les op de andere faculteit, gelegen in het centrum. Zo’n 20 minuten fietsen. De les begon om 08:00 (wie verzint het?!) en je komt aan voor een school met dichte deuren. Het schoolgebouw gaat namelijk pas om 08:00 open. 08:15 begon de les (dezelfde docent als European Union) aangezien mevrouw te laat was. Positieve aan al deze feiten is dat we voortaan om 08:30 beginnen. Persoonlijk word ik hier toch wel wat gelukkiger van! Vanaf vandaag heb ik ook nog het vak Marketing in Social Media and Analytics dus ik ben erg benieuwd hoe dat gaat zijn. Het nadeel aan deze vrijdag is dat ik tussen deze twee vakken maar een uur de tijd heb om naar het andere gebouw te reizen en bovendien ook nog eens te lunchen.

Wat mij al snel opviel over de Finse manier van les geven is dat het best wel verschilt van hoe ik het gewend ben in Nederland. Voornamelijk hebben wij op de Haagse Hogeschool tentamens en projecten voor onze cijfers maar hier verschilt dat. Finnen zijn van mening dat het niet goed is om alleen theorie te behandelen. Door projecten moet je er daadwerkelijk over na denken en zal je de theorie beter begrijpen en later kunnen toepassen. Vandaar dat we hier vele projecten zullen gaan krijgen. Tijdens de lessen is het niet gek als de studenten veel aan het woord zijn. Er is zelfs gewezen op het feit dat de manier van je participatie meetelt in je cijfer bij sommige lessen. Bij het vak EU bestaat mijn eindcijfer uit: individuele opdrachten, groepsopdrachten en participatie. Het vak World Cultures zal wel echt een tentamen zijn. Wat overigens grappig is, is het feit dat je hier een keer hard moet kloppen op de deur als je te laat komt. Je kan de deur niet zelf openen en moet ook echt door de leraar worden open gemaakt.

Toen was het zaterdag 5 september, de dag waar ik met 4 andere jongens de ExtremeRun in Peurunka zou gaan rennen. ExtremeRun in een mudrun, een soort marathon maar dan met obstakels om de zoveel aantal meter. We vertrokken om 09:30 vanuit Lahti voor onze ongeveer 2,5 uur durende trip. Onze groep bestond uit: Liam (Schots), Malte (Duits), Baptiste (Frans) en Niels (Nederlands). Vooraf is mij verteld dat deze race 15 km zou zijn maar een paar weken voordat de race zou zijn kregen we een mail met het bericht dat het 6.5 km zou zijn. Ik alleen maar blij aangezien het verste wat ik hier had gerend 6 km was en zelfs dan had ik het af en toe zwaar. Mogelijk vanwege de ijler. Voor de fanatiekelingen kon je 2 rondjes rennen om zo uiteindelijk 13 km te hebben behaald. Hilarische outfits gezien van mensen. Waar mensen niet allemaal mee komen aanzetten is bizar! Na een onwijs motiverend Fins verhaal wat wij allemaal totaal begrepen begonnen we dan. Het begin was voornamelijk door het bos maar het volgende onderdeel was heel veel klimmen. Je had gewoon een steile helling met alleen maar zand en je zorgde er zelf maar voor dat je boven kwam. Dit was een open stuk land en niet echt meer in het bos. Na het klimmen had je ook wel eens soort van steenpaden waar je niet echt kon rennen maar vooral gebalanceerd over de stenen moest zien te komen. Verder hebben we nog geklommen in touwen, door schuim gerend, over auto’s en autobanden gegaan, stukje gezwommen, gelopen in een moeras achtig iets waar gelukkig niet heel veel modder lag, gekropen over de grond en uiteraard gerend. De dag vervolgens goed afgesloten door nog even een half uurtje te ontspannen in de sauna.

En vandaag is het 11 september, de dag van mijn zus haar verjaardag! Ik ben een tijdje bezig geweest met verschillende nationaliteiten benaderen en zoeken, filmpjes maken en 22 verschillende verjaardag liedjes/wensen te horen. Maar dan heb je ook wat. Een filmpje van 8 minuten waar ik zoveel mogelijk verschillende nationaliteiten van hier heb gevraagd om happy birthday in hun eigen taal te zingen of zeggen voor de verjaardag van Nico! De volgende landen: Hongarije, Mexico, Nederland, Zuid-Korea, China, Japan, Vietnam, Amerika, Frankrijk, Duitsland, Slovenië, Rusland, Turkije, Iran, Schotland, Canada, Finland, Spanje, Catalonia, Zwitserland en Portugal. Niek, nogmaals gefeliciteerd!

Ik heb het hier erg naar mijn zin en ben blij dat ik de beslissing heb genomen om op exchange te gaan. Er staan nog zoveel leuke dingen op de planning waardoor het hier alleen nog maar leuker gaat worden. Tevens is het een pak van mijn hart dat de vakken mij interesseren want ik hoor ook van andere mensen dat hun vakken helemaal niets zijn. Nu is het tijd om naar school te gaan voor mijn vakken Basics of Internatonalisation en Marketing in Social Media and Analytics. Toedeloe!


  • 11 September 2015 - 10:15

    Joop:

    Hi Annemijn,
    Allereerst gefeliciteerd met de verjaardag van Nicoline.
    Met veel interesse lees ik de updates van jouw verblijf in Finland. Het is goed om te constateren dat je het naar je zin hebt en dat de colleges je zo boeien. Het optrekken met studenten van zo veel verschillende nationaliteiten, lijkt mij een zeer interessante ervaring.
    Het ga je goed!
    Gr. Joop

  • 11 September 2015 - 10:36

    Alexandra:

    Gefeliciteerd met je zus!!!
    Je kan écht leuk schrijven.....krijg door jouw enthousiasme gewoon zin om ook iets te gaan leren hahaha. Ben heel blij dat je het zo naar je zin hebt tot nu toe en dat je al lekker in het Finse leventje zit. Gaaf zeg die run....heb je maar mooi gedaan!! (Wat is ijler?)
    Veel plezier nog en veel succes met alles ...dikke kus uit Rotterdam xxxxx xxx


  • 11 September 2015 - 11:01

    Annemijn :

    Ik vond deze betekenis online Alexandera: ´
    Lucht die "dunner" -of "ijler" wordt, dat betekent eigenlijk dat er zich in hetzelfde volume (bijvoorbeeld 1 kubieke meter) minder moleculen lucht bevinden - dus ook minder moleculen zuurstof. Dat uit zich ook als de druk die vermindert. Bijvoorbeeld op 5500m hoogte is de atmosferische druk nog maar de helft van die op zeeniveau. En op 8300m nog een derde. Da's dus ook de helft of een derde minder zuurstof. En dat betekent dan weer dat die er voor ons mensen moeilijker uit te halen valt, en dat we de symptomen krijgen die je beschrijft, snel moe, hijgen, ... het menselijk lichaam is echter verrassend plooibaar, en wanneer het geconfronteerd wordt met een lagere zuurstofconcentratie in de lucht (binnen zekere grenzen, op de top van de mount Everest valt zonder extra zuurstof simpelweg niet permanent te leven !), zal het proberen het aantal rode bloedcellen, die aan zuurstoftransport doen, op te drijven in de hoop de weinige beschikbare zuurstof efficienter te transporteren. Daarom hebben mensen die in de Himalaya wonen zoveel minder last van hoogteziekte, en zijn ze noodzakelijk om ons arme laaglanders te helpen dragen bij erg hoge beklimmingen - zij zijn door oefeningen en ondertussen wellicht ook gedeeltelijk door genetische aanpassingen veel beter bestand tegen de ijle lucht.
    En ook om die reden doen sporters "hoogtestages" ... het is niet alleen een kwestie van gewennen aan de ijlere lucht, maar ook aan het kweken van meer rode bloedcellen - die je vervolgens ook op zeeniveau goed van pas komen, want de extra zuurstoftransportcapaciteit blijft een tijdje bestaan.´
    Aardig levensverhaal maar dan heb je toch al iets geleerd haha! :-)

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Annemijn

Actief sinds 06 Aug. 2015
Verslag gelezen: 183
Totaal aantal bezoekers 4513

Voorgaande reizen:

13 Augustus 2015 - 22 December 2015

Uitwisseling

Landen bezocht: