Lapland

Alle studenten die naar Lapland zouden gaan wisten het. Wanneer Lapland werkelijkheid werd, is de gehele exchange periode bijna afgelopen. Altijd werd er tegen elkaar gezegd: ‘’Lapland is pas op het einde. Het is nog zo ver weg’’. En dan opeens, daar is het. Het vertrek op woensdagavond 2 december om 10 uur ’s avonds, een busreis van 13 uur.

Het hele inpak process blijft een feest. Achteraf blijkt altijd dat je veel te veel heb meegenomen maar ja, beter teveel dan te weinig. Aangezien er natuurlijk overal sneeuw ligt en je voornamelijk buiten bent, wil je wel warme voeten hebben. Bij deze wil ik mijn moeder bedanken met heel mijn hart voor de onwijs lelijke schoenen die ze ooit voor mij heeft gekocht maar die mij alleen maar plezier hebben opgeleverd in de week van Lapland. Na eenmaal wat uren te hebben besteedt aan het inpakken en bedenken met Sandra wat de beste manier is om zoveel mogelijk bier mee te nemen waren we om 9 uur ’s avonds dan toch gereed om te vertrekken. Iets waar we best wel over hadden kunnen nadenken is het feit dat iedereen natuurlijk op hetzelfde tijdstip de bus neemt naar Lahti bus station vanuit Mukkula. Dit resulteerde namelijk in een enorm grote groep met een lading bagage waar je ‘u’ tegen zegt. Het heeft zo’n 10 minuten geduurd voordat we allemaal als sardientjes in de bus gepropt zaten en er was dan ook geen plek meer voor overige passagiers.

We kwamen aan bij Arktikum Museum rond half 10, in Rovaniemi, waar we allemaal als zombies een paar uur hebben rond gelopen vanwege de ‘gigantische hoeveelheid’ slaap die we hebben gehad gedurende de busrit. Erg interessant museum wat bestaat uit een science gedeelte waar daadwerkelijk onderzoek wordt gedaan naar bijvoorbeeld dingen zoals het Noorderlicht. Het tweede gedeelte bestaat uit het museum gedeelte die allerlei dingen laat zien over Lapland (geschiedenis, culturen, dieren, etc.) Toen een paar minuutjes door gereden naar Santa Claus Village om de echte Kerstman een bezoekje te brengen. Tevens is hier de Artic Circle die we hebben overgestoken. Na nog eens 3 uur te hebben gereden kwamen we dan eindelijk in onze cottage aan in Saariskelkä, laat in de avond en totaal geen tijdsgevoel meer vanwege de reis en het gebrek aan slaap. Wij zaten in een huis van totaal 17 man. Iedereen was een beetje bang hoe dat zou gaan lopen maar achteraf is het allemaal perfect gegaan. Een super mooi huis met uiteraard een eigen sauna, is namelijk typisch Fins.

Toen was het 6:30, 4 december, en nog steeds donker (zoals bijna de gehele dag) maar vooral erg vroeg. We werden op gehaald voor onze Artic Ocean trip naar Noorwegen die onwijs leuk was! Over gestoken naar Noorwegen. De busreis was verbluffend mooi en ik keek mijn ogen uit. We zijn een paar keer gestopt om de omgeving te zien en wat foto’s te kunnen maken. Uiteindelijk kwamen we op onze eindbestemming aan: Bugøynes, een bekend vissersdorpje. Hier onwijs lekkere zelfgemaakte, verse vissoep gegeten bij een plaatselijk tentje. Het was zeezalm en de soep smaakte erg goed. In het dorpje zelf wonen maar 230 bewoners. Na onze soep was het weer totaal omgeslagen. Het waaide als een malle, maar dan echt, en dit maakte iets wat we nog zouden moeten gaan doen alleen nog maar heftiger. We zouden namelijk nog naar de sauna gaan om vervolgens een duik/dip in het ‘therapeutische Artic Ocean water’ te nemen. Nadat we het even flink warm hadden gemaakt in de sauna zeiden we tegen elkaar (iedereen die de trip had geboekt): ‘’Gaan we?!’’. Gillend van de kou van de sneeuw rende we naar beneden, zo de Artic Ocean in. Het verbaasde me dat de sneeuw kouder was dan het water zelf. Ik heb niet op mijn gemak wat baantjes getrokken maar ben er in gegaan en meteen weer uit. Zo snel mogelijk terug naar de sauna! Het was ontzettend gaaf om dit te doen en een keer te hebben mee gemaakt. Uiteindelijk ben ik er 2x in geweest.

Het was alweer de volgende dag, tijd voor de Husky safari en de Rendeer farm trip. Wederom weer vroeg op aangezien we deze ochtend om 07:30 vertrokken. Sandra en ik zaten samen in de husky slee en iets wat ik eigenlijk niet had verwacht is het feit dat we zelf de slee mochten ‘besturen’. Besturen kan je het niet helemaal noemen aangezien die honden zo getraind zijn en precies weten welke route ze moeten volgen. Wat wij mochten doen was het remmen en signalen geven voor de personen achter ons op de slee om zo te laten weten wat we deden. Het werd pas licht om 11 uur, ongeveer, dus we hebben in het donker een trip gemaakt van 5 km. Wel erg mooi uitzicht gehad. Het oranje licht dat neer streek op de bomen en het zien van de rendeer slee in een schitterend landschap is toch iets wat je niet dagelijks mee maakt. Tweede deel van de husky safari bestond uit de puppy’s die we mochten vertroetelen. Na deze eerste trip zijn we weer terug gegaan naar ons huisje. Het was heerlijk om op de bank te luieren na toch wel wat heftige daagjes. Vervolgens hadden we de Rendeer farm. Dit was toch wel een beetje een domper na de husky safari trip. We mochten een rondje zitten in een slee met een rendier maar we dachten echt dat die wel een tijdje zou duren en dat we hard zouden gaan maar nee hoor, dat was totaal niet het geval. Zaten zo’n 6 sleeën en rendieren aan elkaar vast gemaakt die werden voort getrokken door een man, op looptempo dus. Het rondje duurde zo’n 2 minuten en dat was het dan. Zaten gelukkig extra activiteiten bij deze trip. Zo was het bijvoorbeeld leuk om hockey te spelen, wel met ijshockeysticks en een tennisbal maar het leek meer op veldhockey dan ijshockey dus ik was wel eventjes in mijn element. Vervolgens worstjes lopen braden in een hele grote tent met een kampvuur in het midden. Erg knus sfeertje en er werd hier iets verteld over en door de Saami inwoners, originele Lapland mensen zijn dit.

Ik noem dit de dag van het sporten en spierpijn kweken. Bij het aanmelden van de Lapland trip had ik mij voor 5 van de 6 activiteiten aangemeld. Alleen de sneeuwscootertrip niet aangezien je daar 900 euro borg voor moest betalen en dit stond nou niet boven aan mijn lijstje. De work-out dag begonnen met cross-country skiing. Ook wel bekend als langlaufen. En geloof me, ik ga dit nooit meer doen. Ik hoopte ergens dat het normale skiën mij zou helpen bij dit maar dat was niet echt het geval. Wanneer ik in ‘de track’ bleef, ging het nog wel redelijk maar wanneer ik daar uit ging en probeerde zelfstandig vooruit te komen ging het mis! Ben een paar keer gevallen en had het niet super erg naar mijn zin aangezien het een aardige cardio training is en je een warme, dikke en grote winterjas aan heb die dit niet echt fijner maakt doordat je het ENORM warm hebt. Ben blij dat ik het een keer heb gedaan maar het staat niet bovenaan mijn to-do list voor de komende jaaaaren. En toen gebeurde er iets onverwachts. We hoorde van onze reisleider dat de ski huur, incl. pas, erg goedkoop was voor een paar uurtjes. Dat je in onze stad, Saariskelkä, kon skiën wist ik al aangezien je de mogelijkheid om je eigen spullen mee te nemen. Uiteindelijk met Sven en Ilona 2 uurtjes heerlijk geskied voor maar 35 euro, incl. helm, pas, stokken, etc. We begonnen even op de baby piste waar je binnen 2 seconde van af bent om weer het gevoel terug te krijgen. Ook al weet je dat je skiën niet verleert, je wilt er weer even inkomen als je het een paar jaar niet heb gedaan. Na een paar keer gingen we naar de grote piste. Helaas was er maar 1 piste open omdat er nog niet genoeg sneeuw was maar dit was prima om die paar uurtjes te vertoeven. Super mooi uitzicht, de zonsondergang, niemand op de piste en goede sneeuw maakte mijn middag toch wel top! Paar uurtjes in de middag ontspannen in ons huis met iedereen die thuis was om ’s avonds de derde sportieve activiteit te beleven van de dag: snowshoe trip. Met mega grote klompen aan onze voet, waar onze schoenen in vast werden gezet, hebben we zo ongeveer 1 uur random door het bos gelopen. We hebben geklommen, gegleden, eigen paden gemaakt, gelachen en een leuke trip gehad. Hierop aansluitend een echt Fins diner met vissensoep en rendier vlees. Een ding was zeker, ik zou spierpijn krijgen de dagen daarna. ’S Avonds was het grote feest met alle Timetravel groepen. Timetravel is de organisatie die deze gehele reis organiseerde. Was een mooie avond met een korte nacht aangezien het huis de volgende morgen om 09:00 moest worden schoon gemaakt. De maandag, overigens de laatste dag, is eigenlijk vooral door iedereen ervaren als ‘overleven’. De dag door komen. Je was brak of moe. We konden dan ook niet wachten tot de terugreis naar Lahti, die om 17:00 van start zou gaan. Slapen, slapen en nog eens slapen. Wederom weer je ritme verstoord aangezien je om 06:30 thuis komt en sommige mensen niet in een bus kunnen slapen en dus doodop zijn.

Lapland, je was fijn. De landschappen, iedereen die mee was, de activiteiten die ik niet zal vergeten en uiteraard de sneeuw en de kou. Het koudste wat we hebben meegemaakt is -11. Het moment wanneer ik het koudste had was tijdens het besturen van de husky slee. Warmste moment? Het fanatiek sporten met cross-country skiing waar we zowat continue werden ingehaald door iedereen. Leuk weetje: blijkbaar zijn de tracks zo goed in dat gebied dat mensen uit andere landen, die dit echt als topsport doen, hier komen trainen. Wonen zou ik hier nooit kunnen aangezien je maar licht heb van ongeveer 11:00 tot 13:30. Continue in het donker je leven leiden is deprimerend en je gevoel van tijd raakt in de war aangezien 3 uur ’s middags dus ook als 9 uur ’s avonds kan aan voelen. Nog een kleine toevoeging die ik ben vergeten te vermelden, waarschijnlijk omdat ik het probeer te verdringen. We hebben geen een dag het Noorderlicht gezien. Dit was een enorme teleurstelling aangezien dit toch wel een van de hoofdredenen was waarom de meeste mensen, waaronder ik, naar Lapland wilde gaan. Ik ben alleen nog maar dankbaarder dat ik tenminste het Noorderlicht heb gezien hier in Mukkula, 2 minuten van mijn huisje vandaan.